(Aigasvivas en occitan)
Mencions ancianas
- Alodia… de Aquaviva (vers 1182)
- Aquamvivam (1262)
- Aigue vive (1518)
- Aigues-Vives, (1599)
- Aigues-Vives-le-Roy (1624)
- Aiguesvives le Roi. (1740, 1760)
- Aiguesvives (1770)
Lo tèrme de ‘rei’ se rapòrta al fach qu’aquela localitat aparteniá al domeni reial almens dempuèi 1284. Pendent la primièra crosada contra los albigeses, lo senhor d’Aigasvivas se renga del costat del senhor de Menèrba pendent lo sètge de Menèrba per Simon de Monfort . Es declarat erètge (faydit), privat de sos bens en 1210 après lo sètge de Menèrba segon l’exemple dels senhors de la region. Es a aquela data que, vengut possession reiala, lo borg pren l’apellacion d’Aigasvivas lo Roy e çò fins a la revolucion.
Perqué aqueste nom ?
Una vièlha tradicion locala, que s’apièja sus divèrs faches, atribuís la fondacion d’Aigasvivas als abitants d’una borgada del nom de Pataran que se trobava a costat de la via romana condusent al pont d’Ambrussium sul Vidourle, al ponch ont aquela via pren lo nom de «camin de la moneda». Atal, al sègle VIIIen, los sarrasins avent estralhat e destrusit aquela borgada, los abitants se refugièron sus una sèrra tota pròcha, ont un riu d’aiga viva e abondanta preniá sa font .I bastiguèron lors abitacions e l’aglomeracion novèla prenguèt lo nom d’Aigasvivas (Ayga-Viva).
L’aiga viva, es l’aiga correnta, clara, gisclaira al contra de l’aiga mòrta, aiga arrestada, empoisonada. En efièch ‘Aiga correnta, bona bevenda’ e ‘Aiga que corre fai polit morre’ .
D’unes pasmens se mesfisan de l’aiga coma bevenda, quitament la refusan : ‘Cal daissar l’aiga als molinièrs ‘.
De tot biais, còma ba ditz lo pintaire: ‘Dels qu’an begut d’aiga se n’es mòrt mai d’un.’ E la cançon ajusta :
L’aiga de ròca te farà morir, pecaire,
L’aiga de ròca te farà morir,
Te’n cal mesfisar d’aquela aiga, pecaire,
Te’n cal mesfisar, bèu un còp de bon vin.
Sovenir de Gaston Febus, en plena partida de caça, mòrt d’aver begut tròp lèu de l’aiga freja en sautant de caval ?
Escais : « Los Fripons » e tanben « Las formigas» , abitants parsimonioses. La formiga es l’emblèma del vilatge.