(Aigne en francés)
Mencions ancianas
- terroir d’Aignan (1284)
- Anhanum (1318)
- Anhano (1351)
- Aygnan (1518)
- lieu d’Aigne (1599)
- Aigne (1643, 1770 )
Encara un vilatge de Menerbés dont lo nom seriá eissit d’un gentilice latin. En francés, aqueles noms pòdon donc s’acabar en -an (Ouveillan), en -a (Roubia, Oupia) o per un e mut (Bize, Aigne). En occitan, mai simplament, la màger part s’acaban en -an (Ovelhan, Robian, Bisan). Mas Aigne fa excepcion (Anha).
Lo chafre dels Anhòls es Cagarós, a causa de la rima Anha / caganha, o mai generalament Cagaraulièrs . Es segurament a causa del Cagaròl, en efièch, Aigne es constituïda d’una circulada, carrièra principala unica que s’enròtla fins al còr del vilatge, una circulada dont son glorioses los Aignois, un Cagarol o Cagarou coma aiman a lo cridar.
‘Per veire lo cagarau, cal totjorn passar per lo mème trauc.‘ (s’i accedís per un pòrge privat).
Del cagaròl, se ditz que ‘pòrta l’ostal sus l’esquina’ . Çò qu’es fòrça practic perque ‘Als cagaraus lo rei met pas de taus’.L’essencial, es plan d’evitar de ‘far còma lo cagaròl, que canta quand son ostal brutla’. Referéncia al plat nacional de nòstres vesins catalans, la cargolada, e al bruch que fan los gastéropodes quand còson sus la grasilha.
Cagaròl
bana baneta
sortis ta testeta
Te balharai un gran de sal